Rozdział 2

Obudziłam się o 8.00. Na szczęście do pracy miałam dzisiaj na 11.00, więc spokojnie mogłam wykonać poranne czynności. Mojego chłopaka już nie było, często zaczynał pracę tak wcześnie. Zwlekłam się z łóżka robiąc sobie luźnego koka i zastanawiając się dlaczego Octavio był taki miły i romantyczny. Może przesadzam, ale na prawdę mnie to zastanawia, bo nigdy tak się nie zachowywał. Może chciał mi coś wynagrodzić, może odpokutować a może po prostu chciał żebym była szczęśliwa. Odpowiedź niestety znał tylko on. Zaspana i w piżamie zeszłam na dół do kuchni. Włączyłam ekspres na kawę i radio. W dobrym humorze zrobiłam sobie omleta. Usiałam przy wyspie w kuchni i włączyłam laptopa, żeby poczytać komentarze pod zamieszczonym wczoraj zdjęciem. Moi znajomi gratulowali nam i życzyli kolejnych trzech lat razem. Niestety znaleźli się też tacy, którzy uważali, że jestem z Savedro tylko dlatego, że mam dużo pieniędzy. Jest bogaty to prawda, ale ja na prawdę go kocham i chce z nim być. Mam pracę, zarabiam, co prawda nie dużo, ale zawsze to moje pieniądze. Wcale nie potrzebuję jego. Wyłączyłam laptopa, posprzątałam po śniadaniu i poszłam na górę, żeby się ubrać. Załatwiłam poranne czynności i założyłam krótkie jeansowe spodenki, czarny t-shirt i żółty, dłuższy sweter. Ten zestaw dopełniłam złotym łańcuszkiem i balerinami.  Była 9.30. Stwierdziłam, że przed pracą zdążę jeszcze zrobić spożywcze zakupy. Wzięłam torebkę, zamknęłam dom i wsiadałam do swojego sportowego mercedesa. O tej porze nie było dużo ludzi, wiec bez problemy zaparkowałam i zrobiłam zakupy. Gdy wychodziłam z supermarketu zadzwonił Octavio:
- Cześć słońce. - Usłyszałam w słuchawce.
- No hej. Co tam? - zapytałam otwierając samochód.
- Dzisiaj muszę zostać dłużej w pracy.
- Dlaczego? - włożyłam  zakupy do bagażnika i zaczęłam pakować się do pojazdu.
- Przecież wiesz, że czasami muszę.
- No  dobra, dobra. Pogadamy potem bo właśnie jadę do pracy.
- Pa. Kocham Cię.
- Ja Ciebie też - rozłączyłam się i zapaliłam silnik . No to ten wieczór spędzam samotnie, pomyślałam. Jednak jak na razie ciągle zastanawia mnie jego zachowanie. Najpierw piękna, romantyczna kolacja, potem dzwoni do mnie , gdy jest w pracy i to "Kocham Cię". O co mu chodzi? to pytanie cały czas mnie dręczy. Zawiozłam zakupy do domu. Rozpakowałam to co tego potrzebowało, wzięłam teczkę, o której wcześniej zapomniałam i pojechałam do redakcji. Pod budynkiem byłam dokładnie o 10.50. Przywitałam się z dozorcą, z którym dobrze się znałam i ruszyłam w stronę windy. W windzie spotkałam mojego współpracownika.
- Cześć Mia, Ty tradycyjnie na 5? - zapytał wciskając dany numerek.
- No cześć Michael - uśmiechnęłam się do niego potakując głową.
- Ale masz śliczną bransoletkę, chyba robiona na zamówienie. Skąd masz takie cudo? - złapał delikatnie moją dłoń i uważnie przyglądał się biżuterii.
- Chyba tak. Dostałam z okazji rocznicy. Też mi się bardzo podoba.
- No to gratuluje. - ucałował mnie serdecznie w policzek - Chyba musi Cię bardzo kochać. Aż mu zazdroszczę. - Zauważyłam na jego twarzy czerwone rumieńce. Wydaje mi się, że nie chciał tego powiedzieć, mimo to zrobiło mi się bardzo miło. Dojechaliśmy na moje piętro. Za nim wyszłam na korytarz odwróciłam się jeszcze do Michaela i poprawiając włosy, uśmiechnęłam się. Ruszyłam w stronę mojego pokoju.
- Mia, Mia, zaczekaj!- odwróciłam się i zobaczyłam zdyszaną Larę.
- Co się stało? Dlaczego biegłaś? - zapytałam zmęczoną koleżankę.
- Szef Cię prosi. Chciał, żebyś jak najszybciej do niego przyszła. Zbroiłaś coś? - oddychając już spokojniej zapytała ciekawie.
- Nie, przynajmniej nic mi o tym nie wiadomo. No dobra, zaraz do niego pójdę. Dzięki za informację.
- Nie ma sprawy. Daj znać jak było i czego chce. - pożegnałyśmy się a ja poszłam do biura szefa. Przez głowę przeleciało mi mnóstwo rożnych myśli. Nie wiedziałam czy chce mnie pochwalić czy skrytykować. Gdy doszłam do drzwi, delikatnie w nie zapukałam i nieśmiało nacisnęłam klamkę otwierając drzwi.

~~~
Przepraszam, że wyszedł taki krótki i jest trochę nudny. Obiecuję, że niedługo się to zmieni. Zapraszam do czytania i czekam na komentarze.